پس از تولد دوقلوی جورج کلونی ۵۵ ساله و اَمل کلونی ۳۹ ساله در ماه ژوئن دوباره بحث در مورد این که پدر شدن در سنین بالا چه خطراتی داره زیاد شد.
بر خلاف افزایش آگاهی مردم از باروری در آزمایشگاه و خطرات بارداری واسه مادران سن بالا- مانند جانت جکسون که در ماه ژانویه سال الان و در سن ۵۰ سالگی زایمان کرد- بعضی از اثرات علمی و اجتماعی پدر شدن در سنین بالا بازم در هاله ای از ابهام باقی مونده اما این موضوع باعث نشده که مردان سن بالا دست از امیدواری واسه تشکیل خونواده بکشن.
دکتر ماری سامپالسکی، متخصص باروری مردان در کک مدیسین دانشگاه کارولینای جنوبی در این باره میگه:” این موضوع خوب بررسی شده.
مردان در سنین بالا بچه دار می شن و این موضوع بیشتر از قبل به یه روش همگانی تبدیل شده”. قدرت باروری در مردان، برخلاف زنان با بالا رفتن سن کاهش شدیدی پیدا نمی کنه و خیلی از مردان در سنین کهنسالی هم می تونن بدون دخالت تکنولوژی بچه های بیولوژیکی سالمی داشته باشن. اما سامپالسکی میگه که خیلی از مردان مراجعه کننده بهش در مورد خطرات پدر شدن در سنین بالا سوالاتی دارن.
موفقیت روش باروری آزمایشگاهی
یکی از خطرات پدران سن بالا، پتانسیل موفقیت روش باروری آزمایشگاهیه، روش درمانی که در اون تخمک زن به وسیله اسپرم مرد تو یه لوله آزمایشگاهی بارور شده بعد نطفه به درون رحم زن منتقل می شه.
احتمال زنده به دنیا اومدن نوزاد در این روش که به طور خلاصه به اون «آی ایشون اف» (in vitro fertilization) می گن در مردانی که سن بالایی دارن کمتره. یعنی براساس مطالعه گذشته انجام گرفته با افزایش سن مرد، احتمال زنده به دنیا اومدن نوزادی که با روش «آر ایشون اف» به وجود اومده کمتر می شه و این اولین تحقیقیه که سن مرد رو در موفقیت روش «آر ایشون اف» یه عامل تعیین کننده تشخیص داده. محققان دانشگاه هاروارد بیشتر از ۱۹٫۰۰۰ مورد باروری به روش «آر ایشون اف» رو که واسه ۷٫۷۵۳ زوج در منطقه بوستون بین سالای ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۴ انجام شده بود مورد بررسی قرار دادن.
اونا اول زنان و مردان رو در گروه های سنی جور واجور دسته بندی کرده و بعد سنا رو با تولدهای موفقیت آمیز مقایسه کردن. این مقایسه ها نشون می داد که کمترین اندازه تولد سالم و زنده نوزاد مربوط به زنان بین سنین ۴۰ تا ۴۲ سال بوده.
در این دسته، سن مرد هیچ تاثیری در نتیجه زایمان نداشت. اما در مواردی که سن زنان کمتر از ۴۰ سال بود احتمال زنده به دنیا اومدن نوزاد با افزایش سن پدر کاهش زیادی پیدا میکرد. مثلا در زنان زیر ۳۰ سال که شریک زندگیشون بین ۴۰ تا ۴۲ سال سن داشت اندازه زایمان موفقیت آمیز در کمترین حد ممکن (۴۶ درصد) وجود داشت در حالی که واسه زنان با همین مقدار سن که شوهرانی ۳۰ تا ۳۵ ساله داشتن احتمال زنده به دنیا اومدن نوزاد بسیار بیشتر بوده.
در زنائی که با مردانی جوون تر ازدواج کرده بودن بیشتر از سه چهارم زایمانا موفقیت آمیز بوده و نوزاد به دنیا اومده هیچ مشکلی نداشت. همین موضوع در مورد گروه سنی بعدی یعنی زنان بین ۳۵ تا ۴۰ سال هم صدق می کرد.
در این گروه سنی، زنائی که شوهراشون کمتر از ۳۰ سال سن داشتن احتمال موفقیت آمیز بودن بارداری و زایمان نسبت به زنائی که با مردان بین ۳۰ تا ۳۵ سال ازدواج کرده بودن تا ۳۰ درصد افزایش پیدا می کرد.
ریسکای روش باروری آزمایشگاهی
مطالعه ای که در سال ۲۰۱۴ در سوئد در این مورد انجام شد دوباره نشون داد که احتمال ابتلای نوزادان به شیزوفرنی، اوتیسم و دیگه بیماریای روانی اگه در زمان لقاج نطفه سن مرد بیشتر از ۴۵ سال باشه بسیار بیشتر میشه. با این وجود احتمال موفقیت آمیز نبودن باروری در این مردان بازم بسیار پایین و در حدود ۱ درصده. این گزارش باعث شد یکی از مردانی که اونو خونده بود دست به کار شه.
ویلیام هادسن، از جفت و جور کنندگان قبلی بی بی سی در این باره میگه:” من گزارشی رو در مورد یه مطالعه مهم که در سال ۲۰۱۴ انجام شده بود جفت و جور کرده و بعد مدت زیادی در مورد اون فکر کردم و چند ماه بعد رفتم و اسپرمم رو ذخیره کردم. من اسپرمم رو ذخیره کردم چون می خواستم که انتخابی واسه به کار گیری اسپرم جوون تر در آینده داشته باشم”. واسه توضیح در مورد رابطه بین مریضی روانی و سن والدین، محققان به جهشایی که در دی ان ای اسپرم اتفاق افتاده و مقدار اونا با افزایش سن مرد افزایش زیادی پیدا میکنه اشاره کردن که ممکنه به پسران و دخترانشون هم منتقل شن. به گفته سامپالسکی هیچ تست ژنتیکی واسه بیماریای روان مانند طیف اوتیسم یا شیزوفرنی وجود نداره. با این وجود، سال گذشته، مطالعه ای دیگه در موسسه نیچر ژنتیکس یافته های دیگری داشت.
براساس این مطالعه، جهشای خودبخودی در دی ان ای اسپرم هیچ دخالتی در افزایش خطر بیماریای روانی ندارن. در واقع، براساس این مطالعه، ژنا در افزایش این خطر موثر هستن اما تنها ۱۰ تا ۲۰ درصد این خطر مربوط به جهش در ژن هاس. نگاهی دقیق تر به داده ها نشون میده که مریضی روانی فقط به پدران سن بالا در رابطه نبوده و در مورد پدران جوون تر هم خطرات مشابهی هست.
براساس این تحقیق، احتمال بچه دار شدن در سنین بالا در مردان دارای بیماریای روانی ارثی بسیار بیشتره چون این مردان رفتارای اجتماعی و خطر پذیری متفاوتی نسبت به دیگر مردان دارن.
مشکلات دیگری هم در نوزادان دیده می شه که به پدر شدن در سنین بالا ربط داره.
یکی از شایع ترین این بیماریا یه جور کوتولگی (dwarfism) در نوزادانه که به اون «achondroplasia» گفته شده و واسه اون یه تست ژنتیکی هم هست.
واسه مردانی که بالای ۵۰ سال سن دارن، خطر این ناهنجاری اسکلتی تنها کمی بیشتر از ۱ در ۲٫۰۰۰ تولده. بعضی پزشکان می گن که اسپرمای مردان سن بالا حتی در مواردی نسبت به اسپرمای مردان جوون تر برتری دارن مثلا طول تلومرها در اسپرم این افراد بیشتره. تلومرها نوک کروموزمایی بوده که موقع نسخه سازی دی ان ای از اون حفاظت می کنن درست مانند نوک فلزی بند کفش که از باز شدن اون جلوگیری می کنه.
خیلی از محققان می گن که داشتن تلومر بلندتر به معنی زنده موندن بیشتره اما هنوز تحقیقات زیادی در این مورد وجود نداره که ثابت کنه فرزندان مردان سن بالا تر عمر بیشتری دارن. سمپالسکی میگه که نگرانی خیلی از مراجعه کنندگان بهش تنها مسائل ژنتیکی نیس بلکه در مواردی هم موضوع به اعداد و ارقام برمیگرده. ایشون در این باره میگه:” اگه شما در زمان تولد نوزاد ۵۵ سال سن داشته باشین وقتی که ۶۵ ساله شید بچه شما ۱۰ سال سن داره و خیلی از زوجینی که در سنین پیری بچه دار می شن باید از همدیگه هم مراقبت کنن”.
بعد از اینکه خبر بدنیا اومدن کلونیا در آینده ای نزدیک منتشر شد بسیاری جورج کلونی رو در رسانه های اجتماعی به بابابزرگ تشبیه کردن و نه پدر. در حالی که خیلی از این کاربران در مورد سختیای مراقبت از والدین پیر و سالخورده سخن گفته بودن یه سریای دیگه هم از باارزش درسایی که از والدین باتجربه خود گرفته بودن صحبت می کردن. هر چند پدران در سنین بالا نمی تونن چابکی پدران جوون تر رو واسه بازی با کودکانشون داشته باشن اما معمولاً از دید عاطفی و مالی شرایط بهتری رو واسه کودکان خود جفت و جور می کنن.
